Angist.

Nei andskotinn hirði það. Nú verð ég að fara að taka mig á. Það er ekki eðlilegt að geta ekki tekið höfnun, fullorðin manneskjan. Áður en ég betrumbæti mig þá hef ég þetta að segja: Helvítis, andskotans, fokking, drullurassgat, slátra þessum lýð, höggva af þeim hendurnar.
Já ég sumsé fékk ekki nákvæmlega það sem ég vildi og litli auminginn sem býr inni í mér fór á feitt rampage. En samt bara inni í mér. Það er það góða við litla aumingjann, hann er ekki á leiðinni upp í Hallgrímskirjuturn með kindabyssu. Bara snýtiklút og væmin lög á vasadiskói.

Simon Amstell.

Ég sá herra Amstell í gær. Fyrir þá sem ekki vita þá er hann breskur grínisti. Ég var svo stjörnuslegin að ég klappaði honum á hausinn eins og hann væri barn. Herra Amstell tók því bara vel.

Boring.

Ég held ég hafi rétt í þessu orðið vitni að leiðinlegasta samtali sem hefur átt sér stað í sögu mannkyns. Sátt ég mun ég deyja, sátt ég dáið get.

Gaff.

Af hverju heldur fólk að það sé eitthvað gáfulegt eða göfugt við það að horfa ekki á sjónvarpið? Worever, hér er grín:

ereggatlirístuðði?